Ul. Filipińska

Jedna z ostatnich ulic Poznania o nawierzchni brukowanej z początku XX w. orientowana jest w kierunku wschód-zachód, ma długość150 m. W części występuje również bruk z okresu międzywojennego. Zaułek posiada zróżnicowaną zabudowę – od zniszczonych zaniedbanych kamienic z XIX i początku XX w., po rokokowe, odrestaurowane zabudowania poklasztorne klasztoru Filipinów. Zachodnie skrzydło budynku klasztornego wybudowano w latach 1746–1777. W latach 1899–1900 siostry Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, które prowadziły w budynku sierociniec, wybudowały skrzydło północne, zachowując architekturę skrzydła zachodniego. Powtórzono nie tylko bryłę budynku, ale zachowano również detal architektoniczny. Perspektywa na wschód zamknięta ul. Bydgoską (przełom XIX i XX w.), od zachodu otwarta na most Jordana.